dinsdag 4 juli 2017

Stuk in Donchery

Tja, die keerkoppeling...
Ik wilde eigenlijk de Tour de France doen, misschien wel tot de Middellandse Zee. Nou: in ieder geval tot Lyon. Lekker doorvaren. Toen bleek de Maas droog te vallen. Verdun was het verste punt, daarna waren de sluizen gestremd. Dus terugvaren naar Pont-à-Bar en via Canal des Ardennes. Wie weet hoever we dan nog komen. Maar afgelopen vrijdag, we waren nog 2 kilometer van Pont-à-Bar verwijderd, wilden we de laatste sluis invaren, die van Donchery. Katheline gebaarde dat we te snel gingen ook al had ik de keerkoppeling al in zijn vrij gezet. Dat vindt ze trouwens altijd, dat we te hard invaren. Maar drommels: staat ie eigenlijk wel in zijn vrij? Of draait de schroef nog gewoon door? Dat bleek inderdaad het geval. Toen ik vervolgens de keerkoppeling in de achteruit zette blokkeerde de hele voortstuwing en de motor viel uit. We gleden met een kilometer of 4 de sluis in. "Afremmen op de touwen, de motor is uit!" "En pas op je vingers!" Gelukkig is Katheline al zo'n ervaren scheepsmaat dat ze nog ruim voordat de we sluisdeur zouden doorboren het schip stil had liggen. Poeh!
Motor gecheckt: geen beweging meer in te krijgen behalve de vooruit. Omdat we al zo'n tijd stil in de sluis lagen kwam er iemand van de VNF aanrijden. We zijn toen maar gewoon naar beneden geschut en Katheline heeft het schip uit de sluis gesleept. Vastgelegd aan het talud, loopbrug uit, uithouders om niet op de keien te rijden. Dus we wonen nu voorlopig in Donchery. Iemand van een naburige dépannage gebeld om te komen kijken. Cedric kwam 's avonds langs maar zag er geen heil in

De hele zaterdag geprutst in de machinekamer om meer duidelijkheid te krijgen over de schade. Is het de interne remband? Of zijn er tandwielen uit het planetaire stelsel (die zorgen voor de omkeerbeweging) uit hun lagers gelopen? Reserve onderdelen voor een keerkoppeling uit 1923 zijn moeilijk te vinden. En trouwens, deze originele Brons keerkoppeling is zo zeldzaam dat er waarschijnlijk nog maar twee exemplaren van bestaan. Gelukkig hebben we de eigenaar van dat andere exemplaar gevonden toen we via Facebook hulp zochten voor de slippende keerkoppeling. Diverse tips van John uitgeprobeerd. We weten het nog niet.

Na  het gebeul zaterdag om een geblokkeerde keerkoppeling toch weer rond te tornen en een lange wandeling op de zondag werd ik zondagavond ook nog eens ziek. Griep? Het is alsof het lot wil zeggen: "Henk, je wilde het toch even rustig aan doen? DOE DAT DAN OOK!" Dus dat doen we nu. We hebben ons nog niet gemeld bij de Burgerlijke Stand van Donchery maar de komende twee weken zullen we hier wel blijven. Net kennis gemaakt met de oude buurvrouw, de bakkersdochter. Haar man twee jaar geleden overleden, ze woont met haar kat.

En hoe het verder gaat? John gaat binnenkort samen met zijn broer proberen om de koppeling te demonteren, terug naar Krimpen te slepen, te repareren en er weer terug in te zetten. Ik hoop dat het lukt. Het deed me ook denken aan vroeger toen ik nog klein was en familie vroeg wat ik wilde worden: "kluizenaar". Ik weet niet waarom, misschien omdat je dan alles zelf kan regelen. Maar inmiddels weet ik beter: je bent niets zonder de anderen, je kan weinig uitrichten in je eentje. We hebben elkaar nodig. En Iers gezegde luidt: "it is in the shelter of each other that the people live". Kijk als je tijd hebt (NU bijvoorbeeld) naar dit filmpje.


14 opmerkingen:

  1. Jullie bootsen het oude leven van weleer wel natuurgetrouw na hè.... pffffff.
    Moeders in de touwen!
    Succes met de reparatie....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Super gedaan Katheline en ook nog een pluim op je hoed van Henk!
    Hoop dat jullie een oplossing vinden,veel plezier met je zus!
    Jenny

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik duim voor jullie! Fijn dat jullie zo'n stress moment goed doorstaan hebben. Even bijkomen, gelukkig hebben jullie de tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha Henk en Katheline,
    Jullie wilden toch avontuur? Nou, dat heb je gekregen en het komt natuurlijk nooit als zoete waar met een zachtroze strik, dus enige spanning is niet te vermijden. En ja, die rust ga je nu wel krijgen en wie weet wat daar voor moois uit voortkomt - het landelijk bestaan in Donchery is natuurlijk geweldig en voordat je het weet wil je er nooit meer weg. Met dank aan die zeldzame keerkoppeling die het juist op dit - gelukkig relatief minder gevaarlijke - moment begaf.
    Stiekem ben ik toch wel jaloers op zo'n avontuur en de uitdagingen waar je tegenaan loopt. Het doet mij denken aan mijn vroege reizen 'op de duim' en meer recente fietsreizen - al was het ergste wat daar voertuigtechnisch opspeelde een versleten trapaslager of een lekke band.
    Geniet van het weer en de prachtige tijd daar!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, jammer dat de planning niet door kan gaan. Maar....even wachten en dan...noord Frankrijk is prachtig! Succes wens ik jullie met de reparaties. En blijf genieten!! Groet, Mia

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank. Moeten waarschijnlijk toch ander moment kiezen voor onze ontmoeting...

      Verwijderen
    2. Hoi Mia en Pim Noord frankrijk is ook prachtig en momenteel alleen maar boven de 25 graden. Met twee/drie keer per dag zwemmen heel erg genieten.

      Verwijderen
  6. Wat een mooi verhaal Henk en Katheline
    Soms moet je zomaar ergens stranden met pech of anderszins om zo'n bijzondere ervaring mee te maken.
    Bravo voor Katheline hoe ze het schip heeft weten stil te leggen. Beterschap en fijne rust gewenst daar in the middle of now where.
    Groetz uit Utrecht

    BeantwoordenVerwijderen