vrijdag 27 oktober 2017

Tuus

Tuus: we zijn weer thuis, althans, ms Jeanette ligt weer in haar thuishaven, het Inundatiekanaal te Wijk bij Duurstede.Thuis is een relatief begrip als je op een schip woont. Je neemt je hele hebben en houden mee, waar je ook gaat. Alleen het uitzicht en de bakker zijn steeds anders...
Maar toch voelt het heel anders, nu we weer in Wijk liggen: het drijvend terras, de paarden in het weiland, mijn 3 kippen die 's ochtends om hun ontbijt komen vragen, de buren, de geluiden van de pont die aanlegt, de kerkklokken. En natuurlijk de vele reacties ("welkom terug!").

Maandag 23 oktober zijn we gedraaid in de Wolwevershaven van Dordrecht waar we vanaf donderdag lagen. Prima plek, mooie historische haven, een aansluiting voor walstroom. De eerste dagen mag je hier als historisch schip gratis liggen.
Zaterdag gegeten in Villa Augustus, een heerlijke plek. Zondag bezoek van Ellen en Annelies.
Qua lengte konden we net draaien in het meest brede gedeelte. De Centrale Brugbediening opgeroepen, de Damiatebrug draaide open en wij gingen de Noord op, richting Rotterdam. Het weer was goed, wel een stevige wind.
Begin van de middag aangelegd in Schoonhoven, voor de deur van Hotel Belvedere onder die prachtige platanen. Mooi stadje, Schoonhoven. Ook dinsdag nog gebleven.
Woensdag onze laatste etappe: op weg naar Wijk... Na een uur of 5 varen lagen we dan eindelijk weer vast in het Inundatiekanaal. Op 5 april waren we weg gevaren, eerst 3 weken op de werf in Vreeswijk, toen op weg naar Frankrijk. Bijna 2000 kilometer gevaren door smalle, soms modderige Franse kanalen. Zo'n 275 sluizen gepasseerd en een stuk of 5 tunnels waarvan de eerste bij Ham de engste was en de laatste, die bij Riqueval in het Canal St. Quentin, de langste met bijna 6 kilometer.


Tja, en wat heb je nu geleerd of waar ben je achtergekomen?
Nou bijvoorbeeld dat ik geen nomade ben, ik wil mij ergens vestigen, wortelen. Zal mijn boerenafkomst wel zijn. En dat je, ook al neem je je eigen huis mee, toch niet echt thuis bent. Je bent onderweg.
En dat varen door Frankrijk ook hard werken is, soms wel 20 sluizen op één dag. En de route uitstippelen, controleren bij de site van de VNF of er genoeg water staat, of de sluizen bediend worden, waar je eventueel kan liggen
En de onverwachte tegenslagen: een motor uit 1923 die kapot gaat, de hydrofoor die er mee uit scheidt, pompen die dienst weigeren, een kapotte afsluiter. En dan blijkt dat er iedere keer weer een oplossing komt: door eigen inventiviteit, door anderen die willen helpen, door een portie geluk. Dat geeft vertrouwen.
Maar toch is het iedere keer als je een ligplaats verlaat weer spannend: waar zullen we vanavond liggen? Zal er plek zijn? Hebben we nog genoeg stroom?
Wat ook fijn was: dat we ons eigen drinkwater konden maken en dat de nieuwe dunne film zonnepanelen uitstekend functioneerden.
En het fijnste was misschien wel dat Katheline en de schipper het uitstekend met elkaar konden vinden, dat we een goed team waren, dat het iedere dag weer genieten was van onze gezamenlijke onderneming en van elkaar.

Nu weer wennen aan het "gewone leven", maar we blijven onderweg....

zondag 22 oktober 2017

Zeeland

Maandag 16 oktober om 10 uur vertrokken uit Gent. De draaibrug in de Wondelgem straat door, de Tolhuissluis in en dan via Tolhuisdok en Voorhaven richting Kanaal van Gent naar Terneuzen. Hiernaast de foto die een oude-schepen-spotter van ons maakte. Om 13:30 uur aangelegd aan de Beurtvaarderskade (zijkanaal A) in Terneuzen.
De volgende ochtend naar buiten geschut, met de grote jongens. De Westerschelde op, een hele overgang na zoveel maanden smalle ondiepe Franse kanalen en spitsensluisjes...
Gelukkig weinig wind want ja, de Westerschelde voelt voor ons toch wel als zee. En daar varen ook de ècht grote jongens die ons de spullen komen brengen die de Chinezen allemaal voor ons maken.

In Hansweert de sluis door, dwars door Zuid-Beveland gevaren om op de Oosterschelde uit te komen. Aangemeerd in de Koningin Julianahaven van Yerseke waar ook de vissersschepen liggen. Lange touwen om vast te maken want ruim 3 meter eb en vloed. Lekker vis gegeten in de Viskêête aan de haven.

Ook woensdag varen we weer, na afscheid genomen te hebben van Jet. De Oosterschelde over, door het Brabantsch Vaarwater, Mastgat, Zijpe, de Krammersluizen door naar het Volkerak. Na de Volkeraksluizen leggen we, na een lange dag varen, aan in de Voorhaven van Willemstad. Prachtig stadje, prachtig weer (voor oktober).

En donderdag doen we het wat rustiger aan, we bekijken eerst Willemstad en dan starten we de oude Brons weer op en varen
rustig over het Hollands Diep naar Dordrecht alwaar we afmeren in de Wolwevershaven, hartje stad.

zondag 15 oktober 2017

Gent

Vrijdag 13 oktober in Gent aangekomen. We zijn gaan liggen in de Nieuwe Vaart, het Verbindings kanaal tussen de Brugse Vaart en het Kanaal Gent Terneuzen (via Tolhuisdok, Voorhaven en Kanaal de Lieve).
Op 10 minuten fietsen van het centrum. Omdat we vrijdags aan de schaduwkant waren gaan liggen verhalen we zaterdag het schip naar de zonnige kant. Kunnen we beter profiteren van de zon.

Jet arriveert zaterdagmiddag en wordt door Katheline opgehaald. Het weer is prachtig dit weekeinde: temperaturen tot 23 graden, ongekend voor oktober. Ook fijn voor de zonnepanelen die zondag toch nog 2 kWh bijladen.

Gent is een heel bijzondere stad op de samenvloeiing van Leie en Schelde.
Wat een gigantische dichtheid van prachtige monumentale gebouwen. Nergens zie je in één oogopslag zoveel schoons.
Maar ook de dichtheid aan mensen is enorm, zeker op zulke mooie dagen.
Jammer dat Katheline er weinig van meekrijgt want haar verkoudheid houdt aan en put uit. Boodschappen gedaan in mijn favoriete linnenwinkel aan de Korenlei.

In het centrum niet alleen maar historische gebouwen: we treffen ook een moderne variant van een markthal aan.
Overweldigend is de veelheid aan details. Zelfs een simpele lantaarnpaal is uitgevoerd als beeldhouwwerk.
En er wordt overal flink opgeknapt: een aantal gebouwen die bij een vorig bezoek nogal vervallen oogden zijn nu weer schitterend gerenoveerd. Maar Gent zal net als
Barcelona en Amsterdam wel op moeten passen dat ze niet overlopen wordt door die massale toestroom van toeristen, al die op zich zelf schattige pleinen als de Korenmarkt, de Groentemarkt, zijn een en al terras geworden.

Morgen gaan we richting Nederland: het Kanaal van Gent naar Terneuzen afvaren...


zaterdag 14 oktober 2017

Schelde

Maandag 9 oktober de motor weer gestart en verder de Schelde af. Naar Antoing in België. De schepen worden groter en de sluizen ook. En het duurt allemaal veel langer: over een sluis doen we nu gemiddeld anderhalf uur in plaats van een kwartiertje zoals we gewend waren in Frankrijk. Maar we kunnen nu wel de motor voluit laten draaien en varen zo'n 11 tot 11.5 km/h. Het passeren van de grens gaat geruisloos.
In Antoing meren we af aan de betonnen kaai aan bakboord.
De volgende dag varen we maar een klein stukje: tot Tournai (Doornik).
We kunnen ook niet verder want er is een staking van het brug- en sluispersoneel. In de kom midden in Tournai ligt een flinke verzameling spitsen en grotere vrachtschepen te wachten.
Eind van de middag kunnen ze door, er is kennelijk weer een akkoord. Maar wij blijven, ook nog de volgende dag. Prima plek, stroom. De stad bekeken, de zoveelste kerk bekeken en Belgisch bier gedronken.
Op donderdag 12 oktober varen we weer verder over de Schelde naar Oudenaarde. We verlaten Tournai via een soort waterpoort waar ook de zeer grote schepen gewoon onderdoor kunnen. In Oudenaarde meren we af onder een voetgangersbrug, boven de sluis.
Het was een lange dag varen voor ons doen (7 uur), vooral omdat de sluizen zoveel tijd kosten. Soms zijn we pas in de 3e ronde aan de beurt.
We zijn allebei een beetje (flink) verkouden dus vroeg naar bed. En 's avonds even de Zwitserse tegelkachel aan.
Vrijdag 13 oktober weer een lange vaardag van 7 uur. Vanaf de Schelde draaien we bakboord de ringvaart om Gent in en vlak voor de sluis van Evergem gaan we stuurboord uit de Brugse Vaart in. Dat was nog even spannend want de maximaal toegestane diepgang in dit kanaalpand is sinds 2015 1.30 meter, precies de diepgang van onze Jeanette. Maar het gaat goed en eind van de middag meren we af in de Nieuwe Vaart. Dit weekend blijven we in Gent. Zaterdag komt Jet aan boord.

zondag 8 oktober 2017

Hoe is het met jullie?

"Leuk hoor, we lezen waar jullie zijn". "Wat jullie zien .... Hoe hebben jullie het nu samen?""Zouden jullie het weer doen. Is de reiskoorts toegeslagen? Hebben jullie veel ruzie? Gaan jullie nu straks samenwonen?"

Evalueren doe je natuurlijk pas achteraf als alles echt bezonken is, dan weet ik misschien pas echt wat de voeding voor de ziel was van deze reis. Nu weet ik al een paar dingen. 
Ik hou van in beweging zijn, gewoon moeten doen wat er gedaan moet worden. De ketelbinkie in mij is goed op dreef de dagen dat we varen. 
Regelmatig maak ik even een vreugde dansje op het voordek. Henk en ik hebben steeds minder woorden nodig en zijn super op elkaar ingespeeld dat voelt heerlijk. We genieten van bij elkaar zijn én kunnen elkaar ook uren loslaten. 

Mogen luieren, pas iets gaan doen als ik echt zin hebt en het dan ook nog eens lekker langzaam doen. Dat hoort bij vakantie voor mij maar dus ook bij een sabbatical. 
Genieten van lekker eten en drinken en allerlei dingen proeven die ik niet ken. Een slaapje doen midden op de dag gewoon omdat dat lekker is.
De schoonheid van de natuur is telkens weer enorm voedend voor mij. Ook om de hoek een ander zicht op de wereld maar ook achteruit kijkend of omhoog.

Ik blijf me ook verwonderen over de schoonheid van gebouwen. Ik ben gek op art deco / nouveau, verfijningen ook in hekwerkjes of op gevel lijsten. 
Nu het herfstlicht dat van goud is. 
In augustus zelf geplukte grote bramen eten. 
Al dagen de herfst ruiken en op zoek naar vruchten van het bos. En dan als een kind zo blij, walnoten vinden en later ook tamme kastanjes.
De laatste zijn heerlijk gepoft op de manier waarop mijn vader dat altijd deed. Kruisje in de punt snijden en lang op laag vuur zonder olie bakken tot ze van binnen zo zacht zijn als gepofte aardappelen en dan oppeuzelen met roomboter.

We hebben het goed samen, gaan -als we terug zijn- niet meteen samenwonen, en hebben ook nog geen andere reis gepland. Het zal gewoon weer wennen zijn….

Naar Valenciennes

Maandag 2 oktober nog in Les-Rues-des-Vignes gebleven. 's Middags arriveren Sarida en André, ze blijven een nachtje. De volgende ochtend varen ze tot de eerste sluis mee en zwaaien ons uit.
Die dinsdag naar Cambrai gevaren, weer met open stuurhuis. We meren af langszij een niet meer bedrijfsmatig gebruikte spits. Mooie grote kerken. De gebouwen zien er Vlaams uit. We kopen brood bij de molen van Amélie.
Ook woensdag en donderdag blijven we in Cambrai, voornamelijk vanwege de harde wind en de regen. Het begint echt herfst te worden. We snappen dat het toeristenseizoen is afgelopen, ook jachthavens gaan dicht en de blauwe in-bedrijf-stel stangen in de automatische sluizen zijn verwijderd.
Vrijdag 6 oktober is een mooie dag, we worden uitgezwaaid door de buurvrouw en leggen het laatste stuk van het Canal St. Quentin af. Bij het Bassin Rond komen we op de Schelde die al eerder, namelijk op het plateau van St. Quentin, waar wij in de tunnel zaten, ontsprongen is maar hier bevaarbaar is gemaakt. Het heet dan ook de Escaut Canalisé. Breed water, grote sluizen, weinig vaart want de sluis van Fresnes-sur-Escaut is nog in reparatie. Zou zondag klaar moeten zijn...
Aangelegd in Neuville-sur-Escaut aan de kade van een graansilo waar nog druk graan verplaatst wordt. Het wordt maar 13 graden maar gelukkig kan nu eindelijk de stuurhut weer (definitief) opgezet worden, een paar schoorstenen teruggeplaatst en de kachel aan: wat een heerlijkheid!
Op zaterdag 7 oktober varen we door naar Valenciennes, ook wel (door de VVV) het Athene van het Noorden genaamd. Nou ja: mooi is het wel zagen we zondag op onze wandeling. We zijn beiden een beetje verkouden dus op tijd naar bed.
We zijn nog één dagreis verwijderd van België.
Volgende week de Schelde af richting Gent.

maandag 2 oktober 2017

Canal Saint Quentin

Op maandag 25 september nemen we afscheid van Elly en Nicolaas, breken de stuurhut weer af en gaan op weg. Eerst nog 7 kilometer over de Oise, die vervolgens bij Janville en Longueil Annel overgaat in het Canal Latéral à l'Oise. We zien op dit punt heel veel al dan niet in de vaart zijnde spitsen liggen.
Na zo'n 14 kilometer komen we bij Pont l'Evêque waar het Canal du Nord aantakt op het lateraal kanaal. Wij gaan niet naar het Canal du Nord maar varen door naar Chauny.
Twee kilometer voor Chauny voegt het Canal de l' Oise à l' Aisne zich bij ons. Over dit kanaal varen Pim en Mia die net als wij ook niet verder konden over de Maas, wat hun bedoeling was voor de terugreis. Later blijkt dat op het moment dat wij de monding passeerden zij net in de sluis waren. Terwijl we nog bezig waren met de touwen vast maken kwamen ze langszij. Een hartelijk weerzien! Ze hadden heel wat meer kilometers achter de kiezen dan wij: tot en met de Middellandse Zee en het Canal du Midi...
Ook de volgende dag zijn we allemaal in Chauny gebleven.


Op woensdag 27 september vertrekt de Ex Caltex richting St Quentin terwijl wij koers zetten naar Jussy. Het kanaal is omzoomd met bomen in mooie herfstkleuren. Sommige oude silo's zijn prachtig. Beetje gefietst, walnoten gezocht.
Overnacht in Jussy en de volgende ochtend verder naar St. Quentin. Dat blijkt een grote stad met een mooi centraal plein en een heel grote basiliek die overal boven uit torent.
Ook vrijdag varen we verder en komen om ongeveer 1 uur aan bij de 6 kilometer lange tunnel van Riqueval.
Een paar kilometer eerder zijn we op eigen kracht door een kortere tunnel gevaren maar bij deze tunnel, die in 1810 officieel geopend werd door Napoleon de eerste en Marie-Louise, zullen we gesleept worden door een elektrische Toueur. Je moet je een half uur van te voren melden dus we zijn ruim op tijd. Er gebeurt echter niets. Er komt niemand opdagen. Blijkt dat we ons een dag van te voren al hadden moeten melden. De eerstvolgende sleep is zaterdagochtend 7:30 uur. Toen maar een mooie herfstwandeling gemaakt en het gesloten museum over de geschiedenis van het kanaal bekeken (van buiten dan hè). Helaas heeft de schipper bij het afmeren zich ernstig bezeerd aan zijn rechterhand vanwege een onwillig slippend touw.
De volgende ochtend om 6 uur op, stuurhuis afbreken in het donker en wachten. En warempel: om vijf voor half acht komen er 3 mannen, we worden aangekoppeld en daar gaan we: anderhalf uur lang het geratel van de grote ketting die op de bodem van de tunnel ligt en waarlangs de toueur zich, samen met ons, voorttrekt. We zijn blij als we weer licht zien...
Die zaterdag verder gevaren naar Les-Rues-Des-Vignes. Daar zondag en ook maandag gebleven, even bijkomen....