donderdag 29 juni 2017

Hoe beleef je de tijd


Het schip glijdt  over het water als we niet snel varen. Gaan we sneller dan snijdt de boeg het water in tweeën en veroorzaken we eindeloze golven. Het glijden geeft mij een tijdloos gevoel, alsof de tijd die ik heb wordt uitgestrekt in mijn beleving. Iets dat ik als danser en ex dansdocent goed ken.
De beleving van de tijd is voor iedereen anders en ook elk gevoel heeft een andere tijdsbeleving. Denk maar aan het verschil tussen rustig aan doen omdat je de tijd hebt, of haast maken. Eigenlijk kent iedereen het, het is het moment op de schommel dat je het hoogste bent en even zweeft, het moment waarop de tijd lijkt stil te staan en in je beleving wordt uitgestrekt.
Het op het water zijn geeft altijd een dynamisch gevoel. Mijn hele waarnemingssysteem reageert op de elementen. Geen vaste grond onder de voeten, we maken ons steeds weer los van de vaste wal.   
De zon soms zinderend warm, de wind verkoelt heerlijk en kan ook rillingen geven. Een verfrissende regenbui, een onbehagelijke hagelbui. De combinatie van regen en wind maakt mij het meest alert en daarbij hoort dan weer een specifieke tijdbeleving. Check check dubbel check. Mijn vaste collega’s in de kinderopvang kennen die term van mij goed. Even alles nalopen, zijn we niets vergeten.... of kan het misschien nog beter georganiseerd worden...
“Jij als zeilmeisje” zei Henk laatst, “wil zeker graag dat we dat zeiltje ook even borgen zodat het niet kan wegwaaien mocht het harder gaan waaien?” Borgen is het zekeren, met een touw of anderszins vastbinden van dingen waarvan je wilt dat de wind ze niet meeneemt.  De tijdsbeleving van de zondagschipper en het zeilmeisje beïnvloeden elkaar.  Het borgen als er regen en wind verwacht wordt vraagt tijd en dus hebben we dan even meer voorwerk, voor we de trossen los kunnen gooien.

En hoe lang het ook duurt, we zijn al ergens en we glijden..............  Inmiddels met de stroom mee de Maas af.  Glijden wij op de rivier of met de rivier mee, of glijden de landschappen aan ons voorbij omdat we een zijn geworden met de rivier? Ginds haken we onze touwen aan de wal vast en zijn we weer ergens. Morgen willen we bij Pont-à-Bar het Ardennenkanaal op.  We zijn nu 8 weken onderweg en ik heb regelmatig geen idee meer van welke dag van de week het is. Het enige houvast is iedere week weer de zondag,  waarop Henk graag de zondagsrust in ere houd en we nooit varen.  

1 opmerking: