"Leuk hoor, we lezen waar jullie zijn". "Wat jullie zien .... Hoe hebben jullie het nu samen?""Zouden jullie het weer doen. Is de reiskoorts toegeslagen? Hebben jullie veel ruzie? Gaan jullie nu straks samenwonen?"
Evalueren doe je natuurlijk pas achteraf als alles echt bezonken is, dan weet ik misschien pas echt wat de voeding voor de ziel was van deze reis. Nu weet ik al een paar dingen.
Ik hou van in beweging zijn, gewoon moeten doen wat er gedaan moet worden. De ketelbinkie in mij is goed op dreef de dagen dat we varen.
Regelmatig maak ik even een vreugde dansje op het voordek. Henk en ik hebben steeds minder woorden nodig en zijn super op elkaar ingespeeld dat voelt heerlijk. We genieten van bij elkaar zijn én kunnen elkaar ook uren loslaten.
Mogen luieren, pas iets gaan doen als ik echt zin hebt en het dan ook nog eens lekker langzaam doen. Dat hoort bij vakantie voor mij maar dus ook bij een sabbatical.
Genieten van lekker eten en drinken en allerlei dingen proeven die ik niet ken. Een slaapje doen midden op de dag gewoon omdat dat lekker is.
De schoonheid van de natuur is telkens weer enorm voedend voor mij. Ook om de hoek een ander zicht op de wereld maar ook achteruit kijkend of omhoog.
Ik blijf me ook verwonderen over de schoonheid van gebouwen. Ik ben gek op art deco / nouveau, verfijningen ook in hekwerkjes of op gevel lijsten.
Nu het herfstlicht dat van goud is.
In augustus zelf geplukte grote bramen eten.
Al dagen de herfst ruiken en op zoek naar vruchten van het bos. En dan als een kind zo blij, walnoten vinden en later ook tamme kastanjes.
We hebben het goed samen, gaan -als we terug zijn- niet meteen samenwonen, en hebben ook nog geen andere reis gepland. Het zal gewoon weer wennen zijn….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten