Op naar Parijs

Op vrijdag 25 augustus zijn we weer op weg gegaan. We zijn heel blij dat de stuurhut er op kan blijven staan want het regent en onweert en giet een flink deel van de dag. Halverwege de middag arriveren we in Meaux. Tegenover de Cercle Nautique kunnen we gerieflijk afmeren aan een graskade met het vooronder in de schaduw van een grote boom. Eind van de middag komen Marin en Dominique aan boord.
Het hele weekeinde in Meaux gebleven, naar de markt, de kathedraal St Etienne bekeken met bisschoppelijk paleis en de mooie Bossuet tuin. Iedere dag zwemmen in de Marne.
Zondag vertrekt Olga weer en maandag gaan we door de sluis en varen verder op het Canal de Chalifert. Gebeld met de sluismeesters die voor en achter de Tunnel de Chalifert zitten: is de tunnel hoog genoeg om er met ons stuurhuis doorheen te varen? Men is zo vriendelijk om het pand nog een beetje te verlagen en dan varen we er met gemak doorheen: weer een barrière genomen. En dan zijn we weer op de Marne. We leggen aan in Lagny-sur-Marne, tegenover de jachten steiger, aan de kant van het station. Daar staan 4 grote meerpalen, anderhalve meter uit de kant. Een mooie plek, veel knobbelzwanen en aan de overkant het oude badhuis.
Maar we naderen de grote stad want de volgende ochtend blijken de elektrische fiets van Katheline en mijn heren Gazelle fiets gestolen. De oude racefiets en het opvouwfietsje waren niet interessant genoeg. Balen. Naar politiebureau en op 20e eeuwse wijze aangifte gedaan: wachten, smalle trappen op, klein kamertje met 2 bureaus en 2 dienders, op oude computers. Naast mij een vrouw die aangifte lijkt te doen van huiselijk geweld (privacy ho maar...). 's Middags gaan Katheline en Marin toch maar even Parijs in met trein en metro.
Woensdag 30 augustus vertrokken richting het Canal de Chelles waar een aantal bruggen volgens onze, naar later blijkt verouderde, kaart te laag zijn. Weer gebeld met vaarwegbeheerders: ze zijn toch allemaal hoog genoeg, de stuurhut mag blijven. Bij Neuilly-sur-Marne komen we weer op de rivier.

Na Joinville-le-Pont krijgen we nog de Tunnel de Saint-Maur en dan, na nog 2 kilometer, meren we af bij de laatste sluis in de Marne: Ecluse de St-Maurice. Grappig hoe de eeuwenoude infrastructuur van de VNF met sluishuisjes en meters dikke platanen en de moderne snelwegen en TGV-lijnen elkaar tot op enkele meters naderen maar toch heel gescheiden werelden representeren.
Als we stroom willen draaien blijkt de startaccu van de hulpmotor dood: op het racefietsje door de stadsjungle van Parijs om een nieuwe te kopen.
Morgen de Seine op!