Oise

Vrijdag 22 september verder de Oise op naar Pont-Sainte-Maxence. Boven de sluis aangemeerd. Het blijkt een mooi oud stadje met een voormalige abdij: Abbaye Royal du Moncel. Helaas is er een soort van personeelsuitje met jeu de boule en allerlei andere spelletjes dus van een serene rust is geen sprake.
Toch mooi om de slaapzalen en de kelders te inspecteren en raar om te bedenken dat zich hier honderden jaren geleden vrouwen vrijwillig lieten opsluiten. Het is mooi weer en we genieten van een biertje op het terras en een telefoongesprek met Iris.

Zaterdag is al de 3e vaardag op rij. We gaan pas om half twaalf weg want er hangt een hardnekkige mist. Halverwege de middag komen we aan in
Compiègne waar we de olieboot treffen van Max Guerdin et fils en 500 liter witte diesel (gasoil blanc) tanken. Nu de tank van 1000 liter vol is komen we wel weer in Nederland... 's Avonds uit eten in een Libanees restaurant.

Zondag is een heerlijke dag, bakkersdochter Elly heeft zoals al een aantal dagen gebruikelijk, in alle vroegte alweer vers brood en croissants gehaald terwijl wij uitslapen. Het is zo warm dat we weer even lekker op het roefdak kunnen zitten met de parasol open tegen de felle zon. 's Middags wandelen we door de stad en door de tuinen van het Château de Compiègne, een paleis voor koningen en keizers. Wat een grandeur. Een laan van 4 kilometer die naadloos overgaat in het woud van Compiègne.

Met klimplanten overgroeide paden zodat de blanke teint van de vrouwen niet lelijk bruin zou verkleuren, dat was meer iets voor boeren en andere werkende mensen. We hebben ons niet vergaapt aan de keizerlijke interieurs want een mens kan ook te veel van het goede krijgen...

Wel weer even alles goed achter slot en grendel want Compiègne is niet alleen een mooie stad maar ook een grote stad waar ongetwijfeld weer leden van het dievengilde zullen wonen.
Volgende week nog een paar kilometers op de Oise en dan varen we verder op het Canal lateral à l'Oise. Dan moet ook de stuurhut weer naar beneden dus we hopen op mooi weer....

Lengte, breedte, hoogte

De meeste kanalen in Frankrijk voldoen aan de afmetingen zoals in 1879 door minister van openbare werken Charles de Freycinet vastgelegd: de sluiskolken moesten minimaal 5,20 meter breed en 40 meter lang zijn. De minimale waterdiepte bedraagt 2,20 meter en de maximale doorvaarthoogte is 3,50 meter. Het typische vrachtschip dat in deze kanalen kan varen is de spits. Vreemd genoeg is een spits helemaal niet spits maar juist een beetje een lompe bak omdat de afmetingen gemaximeerd zijn binnen de beperkingen van de sluizen en bruggen. Veel spitsen zijn 38,50 meter lang en 5,05 meter breed. Deze maten van de spits komen overeen met CEMT-klasse I. Deze klasse-indeling is in 1992 bepaald door de Conférence Européenne des Ministres de Transport. De Jeanette is 35 m. bij 5.05 m. en dus ietsje korter dan een spits. Maar hoewel lengte en breedte dus geschikt zijn voor de Franse kanalen is de hoogte van het stuurhuis 4.00 m. Dat past niet. En daarom zijn we de afgelopen tijd bezig geweest om het stuurhuis van de Jeanette klapbaar te maken: rondom hebben we het stuurhuis helemaal doorgezaagd en van scharnieren voorzien. 

Ook zijn er nieuwe dakpanelen gemaakt die wat lichter zijn dan de oude èn nieuwe dunne film zonnepanelen aangebracht die een heel stuk lichter zijn dan de oude. Om niet iedere keer die toch nog best zware dakpanelen op hun plek te moeten tillen hebben we voor tijdens het varen een dak van zeildoek laten maken.