Groen

Nadat we vrijdag 2 juni onze vuurdoop hadden met de tunnel van Ham en het licht weer zagen waren we terecht gekomen in een groene oase. Of eigenlijk een groene vallei: de Franse Ardennen waar de Maas zich doorheen slingert. Wat een veelheid aan kleuren groen. Tenminste 50 tinten groen...
Eind van de middag legden we aan in Haybes. En daar zijn we het hele weekeinde ook maar gebleven, even bijkomen....
Bovendien was er die zondag een kleinschalige variant van de Parade: straattheater. Niet dat we alle Frans kunnen volgen maar mooi was het wel. De bakker heeft iedere ochtend vers brood: heerlijk!

Op maandag 5 juni doorgevaren naar Fumay, het naburige stadje met veel schitterende gebouwen, allemaal verschillend maar ook hier: veel dichtgetimmerd of à vendre. Vanaf de 12e eeuw tot aan 1970 was Fumay het centrum van de leisteenwinning.

De dinsdag en woensdag was er harde wind en heel veel regen dus blijven liggen. Varen in een cabriolet is leuk maar niet met regen. Het tijdelijke dak van zeildoek voor het stuurhuis werkt nog niet optimaal, de regen blijft er op staan en vormt grote zakken met water die periodiek geleegd moeten worden om overlast te voorkomen. Gaan we nog een slimme oplossing voor verzinnen.

Donderdag 8 juni was er nog steeds veel wind maar geen regen meer dus richting Monthermé gevaren. De Naik van Jenny en Bob was ons steeds net voor bij de automatische sluizen en berichtte ons eind van de middag, nadat we al 7 uur gevaren hadden dat de kade in Monthermé helemaal vol was. Daarop besloten we weer een sluis terug te varen en aan te leggen in Laifour. Op een prachtige rustige lokatie: heerlijk. En natuurlijk iedere dag weer vers brood van de boulangerie. Weer even een dagje blijven liggen.

Vandaag 9 juni op de fiets naar Monthermé geweest en boodschappen gedaan. De aanlegkade daar is veel minder aantrekkelijk dan die in Laifour. Morgen vertrekken we richting Charleville-Mézière.

Drijvende moestuin

Al enige jaren eten we veldsla, tuinbonen en tomaten uit Henk's vierkante meter tuin op het vlot naast de Jeanette. Ook verse kruiden te over. Een grote tuin hoef je niet te hebben om te genieten van tuinieren en een eetbare tuin te hebben. 

In maart bouwt Henk twee tuinbakken voor op de Jeanette, zodat we onderweg een eigen moestuin hebben. Tineke en Sarida helpen mee met het vullen van de bakken door tuinaarde te brengen.

Met het warme weer iedere dag sproeien, koelt de hele omgeving af. Wat een plezier om nu al ruim twee weken iedere dag grote bakken sla uit eigen tuin te eten. De koolrabi heeft al een diameter van bijna 10 cm, de radijzen en lente uien zijn heerlijk, iets van de de koriander, bieslook, rozemarijn, tijm en munt is terug te vinden in ons eten. Ik voel me rijk met zo’n tuintje.

De leukste tip kreeg ik van Yette. Je koopt zo’n combi sla met wortels en kluit en plukt er een volle bak sla van. Daarna zet hem in je moestuin. Na een week kan je weer een volle bak sla plukken. Als je niet teveel plukt blijft het maar aangroeien. Echt iets om straks ook op een balkonnetje te doen of met de kinderen op het kinderdagverblijf.

Of de courgette en de komkommer goed gaan vrucht dragen horen jullie over een paar weken.

Tunnel de Ham en écluse les 3 Fontaines

Vrijdag 2 juni: het gaat gebeuren! Waar we heel veel voorbereiding voor gedaan hebben en angstige dromen over hadden gaan we doen. De tunnel door....
Het hielp dat de vriendelijke brombeer sluismeester van de eeuwenoude écluse les 3 Fontaines ons diverse malen gerustgesteld had: "n'ayez pas peur".

En dat we redelijk makkelijk het stuurhuis plat hadden gelegd, de knalpijp verwijderd, de boordlichten gedemonteerd, blauwe bord verwijderd, alle schoorstenen weg en de voormast en de waslijnpalen naar beneden.
Als we het goed uitgerekend hebben zijn we nu overal lager dan 3,50 m. En het hielp ook dat we de dag er voor de situatie verkend hadden en rustig geluncht in de eveneens eeuwenoude Auberge de la Voute, de plek waar vroeger de paarden die de péniches over de Maas trokken gestald werden.

Er komt eerst een jachtje uit de sluis en er zijn 2 jachtjes voor ons. Maar dan varen we de sluis binnen: het eerste sluisje met de spitsenmaten, we passen er net in.

Voor de tunnel en vlak na de tunnel zit een sluis, de sluismeesters kunnen het hele waterpand ("bief") verlagen zodat de doorvaarthoogte die normaal 3,20 m. is, groter wordt (en de doorvaartdiepte dus lager). De Jeanette steekt 1,30 meter diep zodat de waterstand van normaal 1,80 verder verlaagd kan worden met een halve meter.

Gaat dat passen? Ja, dat gaat passen...
Het einde van de tunnel op 565,10 m. is al zichtbaar. Het begin van de tunnel is mooi rond met glad afgewerkte kanten, Maar al gauw is het een bonkig in de rotsen uitgehakt gat waar we door varen. De LED schijnwerper voor op de boeg doet het goed en ook achterop verlicht de plat neergelegde LED bouwlamp de tunnel.
Langzaam kruipen we er door. Het duurt eindeloos maar het gaat prima en eindelijk komen we weer in het daglicht, in een totaal andere wereld en met een totaal ander gevoel.

We deden het...

Enfin: la France

Woensdag 31 mei vertrokken we om 10:15 uur uit Dinant. Om 11:45 al 2 sluizen achter ons. Aan de linkeroever het uitgestrekte Château de Freyr. Op de sluis vlak voor Givet (Les 4 Cheminées) krijgen we een afstandbediening (waarover later meer) en wat informatiemateriaal uitgereikt: we blijken al in Frankrijk te zijn!


Om 15:15 aangelegd aan de lange kade voor de commerce (beroepsvaart). Na een korte verkenning iets dichter naar het historische centrum verkast alwaar we 16:00 uur definitief vastmaken. Vlakbij de Tour de la Victoire. Ooit hebben we hier wel eens gelegen (1985) maar of ik kan me niets meer herinneren of het is totaal veranderd.

Givet is best een mooie stad en groter dan ik dacht. Het stadhuis en de kerk zijn op 100 m. afstand.

Donderdag nog in Givet gebleven, de ingang van de gevreesde Tunnel de Ham geïnspecteerd en geluncht in de daar gelegen Auberge de Voute. De aanwezige sluiswachters van de écluse Les 3 Fontaines namen uitgebreid de tijd om ons gerust te stellen, ze gaan speciaal voor ons het waterpeil in de tunnel verlagen: "n'ayez pas peur".

's Middags en 's avonds alle opstanden hoger dan 3.50 m. verwijderd en een schijnwerper gemonteerd op de boeg.

Op donderdag 2 juni vroeg uit de veren. Om 9 uur breken we het stuurhuis (gecontroleerd) af. De zonnepanelen worden op de luikenkap gelegd en aangesloten op de reeds aangebrachte hulpstekkers zodat ze ook hier een kWh's kunnen afleveren. Om 10:45 de sluismeesters gebeld: Jeanette komt er aan!

Naar Dinant

Op maandag 29 mei de motor weer gestart, we verlaten om 10:30 uur na een kleine week de hoofdstad van Wallonië. Het is nog steeds prachtig weer. De keerkoppeling lijkt ok. Na een voorspoedige tocht door een prachtig landschap komen we om 15:15 aan in Bouvignes-sur-Meuse, een plaats net onder Dinant (dat wil zeggen stroomafwaarts van Dinant). Het is zo warm dat we picknicken onder een naburige boom.
Net als in Namen veel lege maar prachtige huizen. In 1985 lag de Jeanette een nacht aan precies dezelfde loswal. Maar van de grote fabriek die er toen nog was is alleen de schoorsteen nog over.
We hebben veel profijt van de nieuwe zonnepanelen die iedere dag 4 of 5 kiloWatturen leveren aan de accu's. Meer dan genoeg voor de (LED-)lampjes, de pompen, de hele ICT infrastructuur en af en toe een was of een brood bakken. 's Avonds en de volgende dag Bouvignes en Dinant verkend. Gegeten in Café Leffe (ja, dat komt hier vandaan) en om 20:00 uur een live verbinding met Wijk bij Duurstede waar de EigenWijkse Energie Coöperatie haar ALV en Energiecafé heeft.
Op woensdag 31 mei verlaten we om 10:15 Bouvignes-sur-Meuse weer en komen tegen drie uur aan in Givet.
We varen voorbij de plek waar ik heel vroeger (1985) ook even gelegen heb maar waar nu een passagiersschip ligt: de Rocher Bayard. De citadel hebben we overgeslagen.

Namen (Namur)

We zijn even blijven hangen in Namen, waar we afgelopen maandag aankwamen.

We liggen aan de voet van de Citadel, bij het Casino. Het weer is prachtig, we zijn heel blij met de parasol die we nog in Utrecht gekocht hadden. Heerlijk lunchen en koffiedrinken op het dag van de roef met uitzicht op de Pont de Jambes.

Mooie plek, mooie stad.

Deze dagen is er een groot straatfestival met muziek, theater etc. 

Namur en Mai: https://www.namurenmai.org

Dinsdag bezoek gehad van Paul en Angelika, familie van Katheline uit Brussel.

Woensdagochtend de citadel beklommen en bezichtigd: wat een geweldig werk is dat geweest.

Woensdagmiddag keert Truus huiswaarts.

Dit weekeinde nog even genieten van het weer en van de straatartiesten. De hele binnenstad vormt het decor. 

Donderdag gegeten op de Marché aux Legumes, mooi schaduwrijk pleintje. Vrijdagochtend langs de Maas gefietst, lekker even buiten de stad.

Waarschijnlijk gaan we maandag weer verder: via Dinant naar Givet.

Keerkoppeling (enverseur) en de zegeningen van internet

Nooit last van gehad, deed het altijd, zelfs nooit olie bijgevuld: de keerkoppeling.
Maar net nu we voor een half jaar naar Frankrijk gaan krijgt ie kuren. Al bij het eerste traject van Utrecht naar Tiel merkte ik dat ie slipte: het motorgeluid veranderde iets en de snelheid van de Jeanette liep terug van 11 km/h naar circa 8 km/h. Maar even uit zijn werk, in de vrijloop of even achteruit en dan weer in zijn werk: dat hielp. De handleiding en onderdelenboekje van Brons geraadpleegd: bleek dat de Jeanette toch een ander type keerkoppeling heeft dan in het boekje. Tja, wat doe je dan met een motor (2D25) en een keerkoppeling uit 1923?

Bellen, met een andere schipper met Brons (Bram) , met Joost (die mag het weten), met Anne van het Bronsmuseum. En proberen: de schuifring iets strakker, o nee: iets ruimer gesteld. Lijkt even te helpen maar niet genoeg.
De bouten in de 2 stalen driehoekige armpjes vaster gedraaid: lijkt even een paar dagen respijt te geven maar geen blijvend effect. Berichten gepost in het Brons forum en op Facebook. Advies van Ad Langelaar maar ja: voor een andere koppeling. Het Kromhoutmuseum gemaild maar zo'n koppeling was hun onbekend.
Moet er wel of geen olie in de koppelingskamer? Tegenstrijdige berichten.

Wat wel duidelijk is: in de tandwielkamer moet olie en wel zodanig dat je bijvult in de bovenste plug opening tot er na een tijdje olie uit de onderste opening komt. Die opening staat op circa 4 uur als de bovenste op 12 uur staat. Dat betekent dat het oliepeil dan nog onder de krukas blijft. Gedaan, was nodig, er zat bijna geen olie meer in.

Uiteindelijk via Facebook de gouden tip: John Christe heeft precies dezelfde motor en dezelfde keerkoppeling. Maar die waren in zo'n slechte staat dat ze gedemonteerd moesten worden. En dan blijkt dat er helemaal geen frictieplaten in zitten maar stalen rembanden. En die kan je strakker stellen. Karweitje van 5 minuten zegt John door de telefoon. En inderdaad: onder de borgbouten zit een 2e (stel-)bout die je vaster kan draaien. Ik krijg de uitslag van de armpjes niet gelijk maar de koppeling gaat nu wel stroever in zijn werk. Dat beloofd veel goeds. Als we over een paar dagen uit Namen vertrekken zullen we het merken!